Toen ik gisteren terugwandelde
Liep ik op de voetsporen die
Jij had achtergelaten
In de sneeuw.
Parallel aan de mijne
Waggelden onze voetsporen
Door een wit landschap dat
We hadden verstoord met onze wiebeltenen.
Onze zigzag kende een leuk patroon.
Waar ik dichterbij kwam,
Week jij uit en
Vice versa
Onze pootjes hadden een sleeënd figuur achtergelaten
Met ministapjes verkenden we het knisperende geluid
Dat onder onze voeten kraakte
Als zoete zoutmolentjes
Toen ik terug thuis kwam,
Had verse sneeuw onze oude stappen
Laten verdwijnen en alleen
Onze gedachten kunnen dit mooie moment bewaren.